Το κείμενο που ακολουθεί δημοσιεύθηκε στις 26 Φεβ 2012 στο kthnotrofia.pblogs.gr Πρόκειται για σχόλιο αναγνώστη σε ανάρτηση σχετική με την καλλιέργεια ροδιάς .Μιλά για ζητήματα που μπορεί να αντιμετωπίσει ο κάθε ένας που δεν έχει καλή ενημέρωση και ξεκινά να ασχοληθεί με ένα καινούργιο επάγγελμα. Πόσο μάλλον με αγροτικά προϊόντα .
Ας τον ακούσουμε:
Μην προωθείτε προτάσεις μισές. Μάθετε ποιος αγοράζει αυτό το προϊόν, πόσο, με ποιούς όρους,όνομα διεύθυνση τηλέφωνο.Κάτι τέτοια διάβασαν οι δυο γιοί μου 34 και 39 ετών(άνεργοι γαρ) και πήγαν στο χωριό καταγωγής μας στην Κρήτη για να γίνουν παραγωγοί αγροτικών προϊόντων. -εναλλακτικών πχ ρόδια-στέβια-αρωματικά φυτά-κλπ.με δικά τους κεφάλαια,και σε δικά τους κτήματα. Έκαναν μεταδημότευση, πήραν τρακτέρ και περελκόμενα και έκαναν αίτηση εγγραφής στον ΟΓΑ για ασφάλιση.
Χαστούκι 1ο=Θα σας απαντήσουμε εαν σας ασφαλίσουμε μετα απο 6-8 μήνες.!!!Ξέρω στο ΙΚΑ έχεις κάλυψη εργατικού ατυχήματος από την πρώτη μέρα.
Ο ΟΓΑ έχει δικούς του θεούς¨η κάποιος υπάλληλος δικτάκτορας έκτισε το μαγαζί του στα δικά του μέτρα;
Χαστούκι 2ο=όταν ρώτησαν τους εμπόρους για την αγορά και τις τιμές για βατόμουρα-ρόδια-στέβια κλπ το τι δούλεμα και γέλιο έπεσε δεν λέγεται.Δεν θα σας κουράσω άλλο. Καμία οργάνωση, καμία πρόβλεψη.
Τα ρόδια= μια εταιρία πουλάει τα φυτά πανάκριβα και πληρώνεις και τον γεωπόνο που υποδεικνύει.
Όσο για τις τιμές δίνει όσο θέλει όταν θέλει 0,80 ευρω/κιλό.Για την αλόη ένας παραγωγός πουλάει τα φυτά (δυετή)20 ευρω.(το στρέμμα βάζει 1000 χίλια φυτά). Μετά απο δυο χρόνια που αρχίζει να παράγει φύλλα για επεξεργασία, ανακαλύπτεις ότι δεν υπάρχει εργαστήριο επεξεργασίας να τα προωθήσει.
Οι φυτωριούχοι το συμφέρον τους προωθούν.Ευτυχώς οι γιοί μου έχουν τον πατέρα τους που τους στηρίζει οικονομικά και ψυχολογικά, αλλιώς θα έφευγαν!!αλλά μέχρι πότε;
Ευχαριστώ για την φιλοξενία.Μπάρμπα-Ηλίας.
Θα σας παρακαλούσαμε γράφει το ιστολόγιο εδώ, αν υπάρχουν παρόμοιες περιπτώσεις να μας τις στείλετε για να τις αναδείξουμε.
"Το Ρόδι" είναι γυναικείος συνεταιρισμός.
Ο χυμός από ρόδι, που θεωρείται ένα από τα ισχυρότερα αντιοξειδωτικά φρούτα, είναι ένα superfood. Αυτή τη στιγμή πωλείται πανάκριβα και μάλιστα, τις περισσότερες φορές πρόκειται για συμπυκνωμένο και όχι φρέσκο χυμό. Μεγάλες ποσότητες απορροφούν ξένες κυρίως εταιρείες, που τα προορίζουν για συμπληρώματα διατροφής. Αν κάποιος θέλει να ξεκινήσει μια τέτοια καλλιέργεια, θα πρέπει αρχικά να φροντίσει να έχει συμβόλαιο με εταιρεία που μεταποιεί. Αυτό μόνο θα του εξασφαλίσει την απορρόφηση της σοδειάς του και καλή τιμή.
Το ψάξιμο αρχίζει πρώτα από εδώ:Διευθύνσεις Αγροτικής Έρευνας αλλά δεν αρκεί. Αυτό δεν είναι ούτε ο μισός δρόμος. Πρέπει να μάθει κανείς τι ισχύει στο εξωτερικό, πως διακινείται, πόσες άδειες χρειάζεται σε κάθε στάδιο, και όσες περισσότερες λεπτομέρειες μπορεί για το προϊόν και την καλλιέργειά του.
Εδώ είναι Ελλάδα δεν είναι παίξε -γέλασε.
Αν επισκεφτεί κανείς την Τουρκία, θα βρει παντού πάγκους με πωλητές που με ένα χειροκίνητο αποχυμωτή σου στύβουν μπροστά σου φρέσκο χυμό ροδιών, και άλλων φρούτων.
Στις μεγάλες Ευρωπαϊκές πόλεις το ίδιο. Στην Ελλάδα τα μόνα που επιτρέπεται να πωλούνται στο δρόμο είναι τα κάστανα και τα καλαμπόκια. Ακόμη, για να βγάλεις μια τέτοια άδεια ,πρέπει να έχεις μπάρμπα από την Κορώνη που λέει ο λόγος. Γιατί όμως; για πόσο ακόμα θα γίνεται αυτό; όταν δεν μπορεί κανείς να διαθέσει αυτά που παράγει, πως θα τα βρούμε εμείς στις πόλεις;
Κατά καιρούς κάποιοι παράγοντες διαλαλούν νέες ιδέες για έξυπνες καλλιέργειες αλλά όποιος τους ακολουθεί καταστρέφεται.Τα ρόδια κάποιοι τα θεωρούν υγιεινά και τα τρώνε. Αλλά αυτοί είναι λίγοι.
Είμαι σίγουρη ότι ο περισσότερος κόσμος τα αναζητά και τα αγοράζει κυρίως γιατί είναι μόδα. Όπως το κολοκάσι και άλλα. Διαφημίζεται;πουλάει.
Τα μόνα ρόδια και σχετικά φτηνά, που έχω δει τα τελευταία χρόνια στα σούπερ-μάρκετ, ήταν εισαγωγής από Τουρκία, Αίγυπτο και Ισραήλ .
Και μετά αναρωτιόμαστε για τις τεράστιες ποσότητες φρούτων, λαχανικών, και τροφίμων που εισάγονται στην αγορά.
Το ρόδι είναι προϊόν με προοπτικές, που μετά από μεταποίηση δίνει ένα σωρό προϊόντα.Μπορεί να γίνει χυμός, σιρόπι,λικέρ,επίσης να γίνει πολύ νόστιμο ξύδι.
Αλλά ας ακούσουμε τη μαρτυρία από έναν ακόμη καλλιεργητή.
Του Γιώργου Χειμωνίδη, προέδρου της Oμάδας Παραγωγών ροδιών και οπωροκηπευτικών Γουμένισσας.
Εμπειρία με μεγάλο κόστος η καλλιέργεια ροδιάς
Όλα τα ρόδια δεν είναι ίδια, υπάρχουν ποικιλίες με πολύ διαφορετικά χαρακτηριστικά ,άλλα είναι πιο μεγάλα, άλλα πιο γλυκά,κ.τ.λ.
*
Ζωντανό παράδειγμα τολμηρής επιχειρηματικότητας στον τομέα της πρωτογενούς παραγωγής αλλά και «δείγμα γραφής» για τα αποτελέσματα που μπορεί να δώσει η καλλιέργεια της ροδιάς στην
Ελλάδα, αποτελεί ο καλλιεργητής Γιώργος Χειμωνίδης.
Μείον 42.000 ευρώ...του απέδωσε σε 3 χρόνια η απόφαση του να επενδύσει στις ροδιές.
Η Agrenda συνάντησε τον Γιώργο Χειμωνίδη στο πλαίσιο των παράλληλων εκδηλώσεων της Agrotica και εκτιμά ότι η εμπειρία του στο θέμα καλλιέργειας της ροδιάς είναι πολύτιμη για κάθε υποψήφιο επενδυτή. Έχοντας κάνει μια μεγάλη βόλτα στο εξωτερικό και έχοντας ασχοληθεί για πολλά χρόνια με τις εκτατικές καλλιέργειες όπως το βαμβάκι, το καλαμπόκι και τα ψυχανθή, ο σημερινός πρόεδρος των καλλιεργητών ροδιών αποφάσισε να επενδύσει ένα σημαντικό ποσό για την εγκατάσταση ροδιάς σε κάποια κτήματα που πίστευε, με βάση τη μελέτη του θέματος, ότι ήταν κατάλληλα.
Προχώρησε, λοιπόν, αρχικά στη φύτευση 100 στρεμμάτων και την επόμενη χρονιά άλλων 50 στρεμμάτων, σύνολο 150 στρέμματα.
Μεγάλη απόφαση, τεράστιο ρίσκο αλλά και μεγάλες προσδοκίες! Αρκετά νωρίς, βέβαια, φάνηκαν οι πρώτες δυσκολίες. Πρώτος αντίπαλος, τα ποντίκια, που έβρισκαν διασκεδαστική τροφή τον
υπόγειο κορμό των φυτών. Νωρίς άρχισαν και τα πολλά μεροκάματα για κλαδέματα, καθώς οι
αντιρίδες και τα παρακλάδια της ροδιάς… δίνουν και παίρνουν. Μπορεί οι δαπάνες για λιπάσματα και φυτοφάρμακα να μην είναι όπως λένε μεγάλες, όμως τα μεροκάματα για 150 στρέμματα ροδιάς
ξεπερνούν κάθε χρόνο τα χίλια.
Ο Γ. Χειμωνίδης μπήκε από νωρίς στα βάσανα επενδύοντας για τον πρώτο χρόνο της παραγωγής (3η χρονιά της καλλιέργειας) και σε ένα μεγάλο ψυγείο. Η παραγωγή της πρώτης χρονιάς, κοντά
στους 40 τόνους, σάπισε στο ψυγείο, πληρώνοντας με τον τρόπο αυτό τις ελάχιστες γνώσεις του για τον τρόπο συντήρησης του προϊόντος στα ψυγεία. Τη δεύτερη χρονιά παραγωγής, το προϊόν δεν πρόλαβε να φθάσει στα ψυγεία, καθότι είχαν… φροντίσει γι’ αυτό οι πολλές βροχές του φθινοπώρου. Μόλις και μετά βίας κατάφερε να διαθέσει στην αγορά περί τους 20 τόνους και σε χαμηλή τιμή, κάτω από ένα ευρώ το κιλό, καθώς τα ρόδια είχαν σκιστεί!
Η μόνη χρονιά όπου τα πράγματα κινήθηκαν κάπως καλύτερα ήταν η φετινή. Η παραγωγή ξεπέρασε τους 100 τόνους και η αγορά ζητούσε τα ρόδια που κατάφερε να διαθέσει είτε νωπά, είτε για παραγωγή χυμού στην εταιρεία Χριστοδούλου που έχει τις εγκαταστάσεις της στη βιομηχανική ζώνη της Θεσσαλονίκης.Μέχρι τώρα ο λογαριασμός λέει κάπου 420.000 ευρώ μείον!
Πηγή :agronews.gr
Και εδώ(3)
Τα ρόδια κρεμασμένα στον αέρα ώστε να μπορέσουν να διατηρηθούν για ένα χρόνο(παράδοση)
*
Και κάποιες ακόμη συνισταμένες που τα χρόνια περνούν και έχουν γίνει καθεστώς.
Μας τις θυμίζει με ειλικρίνεια ο κ. Κώστας Δελήμπασης,το 2010.
Ανάπτυξη και Επιχειρηματικότητα
Το πως αντιλαμβάνεται το πολιτικό σύστημα την ανάπτυξη και την επιχειρηματικότητα, όχι στα μεγάλα λόγια αλλά στην πράξη, αποδεικνύεται από όσα δεν γίνονται αλλά και από τον τρόπο που υλοποιούνται τα λίγα που γίνονται. Ιδιαιτέρως ενδιαφέρουσα και αποκαλυπτική είναι η προσπάθεια να προσεγγίσει κανείς μερικά απλά καθημερινά σενάρια που σχετίζονται με την ανάπτυξη και την επιχειρηματικότητα.
Σενάριο 1ο: Νέος επιχειρηματίας, μόνος ψάχνει
‘Ενας νέος και γεμάτος όρεξη και καλές προθέσεις υποψήφιος επιχειρηματίας έχει συλλάβει μια καινοτόμα ιδέα για παραγωγή ενός προϊόντος. Αντικείμενό του η μεταποίηση, τα κεφάλαια του υπαρκτά μεν, όμως όχι για το σύνολο της απαιτούμενης επένδυσης σε κτιριακές υποδομές και εξοπλισμό.
Η προσπάθειά του να εγκατασταθεί νομίμως σε ένα οικόπεδο, να οικοδομήσει το απαιτούμενο κτίριο, να εγκαταστήσει τον απαραίτητο εξοπλισμό και να λειτουργήσει νόμιμα θα τον φέρει αντιμέτωπο με, ούτε λίγο ούτε πολύ, 8 έως 15 διαφορετικές δημόσιες υπηρεσίες (ανάλογα με τη θέση εγκατάστασης και το ακριβές αντικείμενο δραστηριότητας), καμία εκ των οποίων δεν συνεννοείται απευθείας με την προηγούμενη ή την επόμενη. Ταυτόχρονα θα έρθει αντιμέτωπος με μια απίστευτη πολυνομία και επικάλυψη διατάξεων η οποία έχει ως αποτέλεσμα ποτέ να μην είναι απόλυτα σαφές εξ’ αρχής ποια είναι η ολοκληρωμένη διαδικασία και το σύνολο των απαραίτητων δικαιολογητικών που πρέπει να συγκεντρωθούν και με ποια ακριβώς σειρά. Δεν είναι τυχαίο το ότι πολύ συχνά, μεταξύ όμορων Νομαρχιών, υπάρχουν μεγάλες διαφορές στις διαδικασίες και τα απαιτούμενα δικαιολογητικά για την διεκπεραίωση της ίδιας υπόθεσης.
Επίσης θα ανακαλύψει ότι ποτέ δεν είναι δυνατό να είναι απόλυτα νόμιμος. Και αυτό όχι γιατί απαραίτητα δε θέλει, αλλά γιατί πάντα κάπου καιροφυλακτεί κάποια κρυμμένη περίεργη διάταξη, ή μια σειρά αντιφατικών και δυσερμήνευτων προβλέψεων της νομοθεσίας. Τυχόν διευκρινιστικές ερωτήσεις κατά κανόνα λαμβάνουν τόσες διαφορετικές απαντήσεις όσοι και οι υπάλληλοι της ίδιας υπηρεσίας προς την οποία θα τις απευθύνει, ενώ ο αριθμός των διαφορετικών απαντήσεων αυξάνεται εκθετικά αν οι εμπλεκόμενες υπηρεσίες είναι περισσότερες (όπως άλλωστε συμβαίνει συνήθως).
Σε κάποιο σημείο θα αισθανθεί και ένα άλλο καημό.
Γύρω του θα δει άλλες επιχειρήσεις, περισσότερο βλαπτικές για το αστικό ή/και το φυσικό περιβάλλον να λειτουργούν χωρίς κανένας να τις ενοχλεί και χωρίς κανένας να τις ελέγχει επαρκώς. Η εξήγηση που θα του δοθεί «αυτά γινόντουσαν παλιά, τώρα τα πράγματα έχουν γίνει πιο αυστηρά» μπορεί να του μετριάσει τον καημό σε σχέση με τη θέση εγκατάστασης, όμως θα του αφήσει απορίες για τον σημερινό ανεπαρκή έλεγχο, «τώρα που τα πράγματα έχουν γίνει πιο αυστηρά». Κατευθείαν θα του έρθει στο μυαλό μια παλιά διαφήμιση στην οποία οι υπάλληλοι ασφαλείας ενός αεροδρομίου σταματούν μια άκακη γριούλα ενώ ταυτόχρονα περνούν ανενόχλητοι κάποιοι περίεργοι τύποι με κάθε είδους και μεγέθους φορητό οπλισμό.
Όμως χρειάζεται και ένα συμπλήρωμα κεφαλαίου, ιδίως για την αγορά οικοπέδου και την ανέγερση κτιριακών εγκαταστάσεων. Οι ελληνικές τράπεζες δεν αστειεύονται και φυσικά ούτε και ρισκάρουν. Υποθήκη το οικόπεδο, το ακίνητο που θα κατασκευαστεί και για ακόμα μεγαλύτερη σιγουριά και μια ακόμα εγγραφή υποθήκης σε κάποιο άλλο ακίνητο ιδιοκτησίας του. Το παραγωγικό αντικείμενο της επένδυσης και το αν η νεοϊδρυόμενη επιχείρηση έχει ή δεν έχει προοπτικές παίζει τριτεύοντα ρόλο (πιο σωστά δεν παίζει κανένα ρόλο). Τα επιτόκια πολλαπλάσια του κόστους με το οποίο δανείζεται η ίδια η τράπεζα, για λόγους «ελαχιστοποίησης του ρίσκου». Ελαχιστοποίηση του ρίσκου μέσω προσημειώσεων και μέσω αυξημένων επιτοκίων, οδηγεί σε απόλυτα εξασφαλισμένη τοποθέτηση, για την τράπεζα. Αλήθεια οι τράπεζες δεν είναι επιχειρήσεις; Εξαιρούνται από κάθε ρίσκο της επιχειρηματικότητας που ασκούν; Και το κυριότερο εξαιρούνται από κάθε είδος ελέγχου και εποπτείας από το κυρίαρχο ελληνικό κράτος;
Υπάρχουν βέβαια και οι επιδοτήσεις. Αναπτυξιακός Νόμος, ΕΣΠΑ, Ανταγωνιστικότητα κλπ. Βασική προϋπόθεση να είναι επιλέξιμη η δραστηριότητά του και να βρει κάποιο πρόγραμμα «ανοικτό» για να υποβάλλει πρόταση. Και πάλι όμως πρέπει να έχει διαθέσιμο το σύνολο του ποσού γιατί όλα αυτά πληρώνουν στο τέλος, αφού ολοκληρώσει την επένδυση (πιο σωστά 1-2 χρόνια αφού ολοκληρώσει την επένδυση). Από τις τράπεζες δεν ξεφεύγει με τίποτα.
Θα διαπιστώσει επίσης ότι ο χρόνος έγκρισης μια μελέτης περιβαλλοντικών επιπτώσεων, ή ο χρόνος έκδοσης μιας οικοδομικής αδείας υπερβαίνουν (ο καθένας ξεχωριστά), το άθροισμα του χρόνου που απαιτείται για την εκπόνηση των απαραίτητων μελετών και για την οικοδόμηση των κτιριακών εγκαταστάσεων.
Σε αρκετές περιπτώσεις υπερβαίνουν και το χρόνο μιας φυσιολογικής εγκυμοσύνης.
Άλλωστε η διαδικασία ίδρυσης μιας επιχείρησης, και ειδικά μεταποιητικής, μοιάζει πολύ με τη διαδικασία εκκίνησης μιας εγκυμοσύνης με τη διαφορά ότι η δεύτερη κρατάει πολύ λιγότερο και προσφέρει ικανοποίηση.
Σενάριο 2ο: Υφιστάμενη επιχείρηση προσπαθεί να επιδοτηθεί
Μια υγιής, υφιστάμενη από χρόνια, εμπορική επιχείρηση έχει στα σκαριά ένα επενδυτικό σχέδιο για τον εκσυγχρονισμό της, την ανακαίνιση των εγκαταστάσεών της, την αγορά ενός μικρού επαγγελματικού οχήματος («βανάκι»), και μια δυνατή διαφημιστική εκστρατεία για την τόνωση του ονόματός της στην αγορά. Ο ιδιοκτήτης έχει δει τα τελευταία χρόνια να ανοίγουν στη γειτονιά 4 κομμωτήρια (επιδοτήθηκαν βάσει ενός εμπνευσμένου αναπτυξιακού σχεδίου που θεώρησε ότι αποτελούν σίγουρη επένδυση και δημιουργούν σταθερές θέσεις εργασίας), 3 τεχνικά γραφεία μηχανικών (οι περισσότεροι ήταν συμβασιούχοι του δημοσίου ή ιδιωτικοί υπάλληλοι με δελτίο παροχής υπηρεσιών και απλά άνοιξαν τα γραφεία για να πάρουν την επιδότηση και ήδη τα έχουν κλείσει) και 2 καφετέριες (αυτό μάλιστα, έλειπε από τη γειτονιά), όλα παίρνοντας χρήματα από επιδοτήσεις. Λογικά σκεπτόμενος αποφασίζει να ψάξει μήπως μπορεί κι αυτός να αξιοποιήσει αυτό το εργαλείο.
Στάθηκε τυχερός, τη συγκεκριμένη χρονική περίοδο δέχεται υποβολή φακέλων ένα πρόγραμμα από το καινούριο πακέτο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, το περίφημο πλέον ΕΣΠΑ. Ψάχνοντας και ρωτώντας ανακαλύπτει με έκπληξη ότι τις συγκεκριμένες επιδοτήσεις τις διαχειρίζονται οι τράπεζες και ότι ολόκληρη η διαδικασία πρέπει να γίνει μέσω μίας εξ’ αυτών. Ίσως επειδή έχουν διασπορά υποκαταστημάτων και επαρκή τεχνογνωσία ώστε να διεκπεραιώσουν γρήγορα τις διαδικασίες. Η πρώτη του κίνηση ήταν να επισκεφθεί το υποκατάστημα με το οποίο συνεργάζεται για να πάρει πληροφορίες. Αυτή η πρώτη επαφή τον προσγείωσε απότομα σε ότι αφορά τα πράγματα που ήθελε να κάνει: τα κτιριακά της ανακαίνισης μόνο μέχρι το 50% του συνόλου, δεν επιδοτείται το όχημα, και η διαφήμιση δε μπορεί να είναι πάνω από το 5% του συνόλου. Επιπλέον τον ενημέρωσαν ότι αν ήθελε να πάρει καλή βαθμολογία και να έχει ελπίδες για την επιδότηση έπρεπε να βάλει και κάποιες επενδύσεις σχετικές με το περιβάλλον και την ενέργεια σε ποσοστό έως 7,5% (τι περιθώρια περιβαλλοντικών επενδύσεων έχει άραγε μια εμπορική επιχείρηση) και καινοτομικές επενδύσεις έως 15% (ο ορισμός της καινοτομίας είναι ανοικτός για κάθε πρόσφορη ερμηνεία). Κάποιοι σοφοί εγκέφαλοι είχαν ήδη αποφασίσει πριν από αυτόν, γι αυτόν, πώς πρέπει να αναπτυχθεί μία εμπορική επιχείρηση, τι χρειάζεται και σε τι ακριβώς ποσοστό.
Επίσης διαπίστωσε πώς το υποκατάστημά του δεν είχε κανένα ουσιαστικό ρόλο στη διαχείριση του προγράμματος, άλλωστε στις περισσότερες εξειδικευμένες ερωτήσεις που έκανε «έπρεπε να ρωτήσουν τα κεντρικά». Σε μια πιο ιδιαίτερη συζήτηση που είχε με το διευθυντή του υποκαταστήματος αυτός τον ενημέρωσε ότι στην πραγματικότητα η τράπεζα είχε έρθει σε μια συμφωνία με μια μεγάλη εταιρεία συμβούλων της Αθήνας η οποία ανέλαβε για λογαριασμό της τράπεζας τη διαχείριση των φακέλων, τον έλεγχό τους, την αξιολόγησή τους και στο τέλος, τον έλεγχο των επενδύσεων που θα πραγματοποιούνταν. Η τράπεζα απλά εισπράττει αμοιβή μεσιτείας και προωθεί παράλληλα και τα άλλα «προϊόντα» της.
Άραγε ποιο νόημα τελικά είχε η ανάθεση της υλοποίησης του έργου στις Τράπεζες; Αυτές ανέθεσαν τα προγράμματα σε κάποιες άλλες ιδιωτικές εταιρείες οι οποίες κατά κανόνα έχουν αντικρουόμενα συμφέροντα καθώς από τη μία έχουν τα παραπάνω καθήκοντα και από την άλλη οι ίδιες ή θυγατρικές τους υποβάλλουν και φακέλους αίτησης επιδότησης για ιδιώτες-πελάτες τους. Αν αυτός δεν είναι ο ορισμός του ασυμβίβαστου, τότε ποιος είναι; Και ποιος ήλεγξε και ενέκρινε τις εταιρείες αυτές για την επάρκειά τους να εκτελούν αυτές τις εργασίες, την ίδια στιγμή που κάθε Δήμος, κάθε Νομαρχία, κάθε Νοσοκομείο καλείται να πάρει βεβαίωση διαχειριστικής επάρκειας με βάση συγκεκριμένους όρους και προϋποθέσεις που προβλέπουν οι κανόνες διαχείρισης του ΕΣΠΑ;
Όμως το πραγματικό σοκ για τον επιχειρηματία ήρθε όταν του δόθηκε ο κατάλογος των απαραίτητων δικαιολογητικών: φορολογικά έντυπα για 3 χρόνια, δηλώσεις ΙΚΑ, τίτλοι ιδιοκτησίας, μισθωτήρια συμβόλαια, μεταβολές εφορίας και άλλα ων ουκ έστι αριθμός. Το πιο τραγικό από όλα όμως είναι ότι όλα αυτά ήδη υπάρχουν σε διάφορες υπηρεσίες του κράτους και μάλιστα τα περισσότερα έχουν υποβληθεί ηλεκτρονικά (το πολυδιαφημισμένο taxis αναπαύεται). Όμως ο επιχειρηματίας πρέπει κατ’ αρχήν να αποδείξει ότι υπάρχει, άλλωστε όλα αυτά τα στοιχεία τα έχουν οι εφορίες που ανήκουν στο ΥΠΟΙΟ, όμως το ΥΠΟΙΟ έχει εκχωρήσει την υλοποίηση του προγράμματος στις τράπεζες, οι οποίες έχουν προσλάβει τις ιδιωτικές εταιρείες, οι οποίες δεν έχουν το δικαίωμα να έχουν πρόσβαση στα στοιχεία που έχουν οι εφορίες.
Επίσης πρέπει να υποβάλλει βιογραφικά, τίτλους σπουδών, τίτλους σεμιναρίων, βεβαιώσεις προϋπηρεσίας (ευτυχώς το τέστ δεξιοτήτων του ΑΣΕΠ είναι προαιρετικό), ενώ η προσκόμιση εξετάσεων αίματος και ούρων είναι στη διακριτική ευχέρεια του αξιολογητή (των ιδιωτικών εταιρειών). Η απλή ερώτηση του δύστυχου επιχειρηματία «καλά τι περιμένετε να δείτε να δείτε από το Χ έγγραφο, αφού μπορείτε να το δείτε και από το Ψ», συναντά την απάντηση που κάθε γραφειοκράτης λατρεύει να αρθρώνει: «δεν έχει σημασία, προβλέπεται στα δικαιολογητικά».
Φυσικά από το πακέτο των δικαιολογητικών δε θα μπορούσε να λείπει το φετίχ της ελληνικής γραφειοκρατίας, το κλειδί που ξεκλειδώνει όλες τις κλειδαριές, το χαρτί που ανασταίνει και νεκρούς: η υπεύθυνη δήλωση. Άραγε αφού έχει τόση ισχύ δε θα μπορούσε το σύνολο των δικαιολογητικών να αντικατασταθεί απλά από μια υπεύθυνη δήλωση;
Όταν με το καλό ολοκληρώνεται ο φάκελος της αίτησης για επιδότηση ο επιχειρηματίας έχει πλέον την απάντηση του στο ερώτημα: «τι περιθώρια περιβαλλοντικών επενδύσεων έχει άραγε μια εμπορική επιχείρηση;». Το χαρτί που ξοδεύτηκε για να φωτοτυπηθούν πιθανά και απίθανα δικαιολογητικά, να συνταχθεί το κείμενο της πρότασης, οι προσφορές, τα φυλλάδια εξοπλισμού και όλα αυτά τουλάχιστο σε 2 αντίγραφα (για μια εταιρεία που απασχολεί 20 άτομα και έχει κάνει και 2-3 τροποποιήσεις καταστατικού, το κάθε αντίγραφο μπορεί να φτάνει και τις 500 σελίδες) οδηγούν στο συμπέρασμα: η πιο σημαντική περιβαλλοντική επένδυση μιας εμπορικής επιχείρησης είναι να μην υποβάλλει ποτέ φάκελο επιδότησης.
Σημείωση: καμία ομοιότητα με πρόσωπα και πράγματα δεν είναι συμπτωματική
Χορηγός:Ν.Τσουτσούκας-Κ.Δελήμπασης Ο.Ε. "Δρόμων Σύμβουλοι Μηχανικοί"
Εικόνες και πηγές:
http://www.agronews.gr/ekmetaleuseis/modernes-kalliergeies/arthro/77190/ebeiria-me-megalo-kostos-i-kalliergeia-rodias/
http://www.sintagesmamas.com
http://anastasiosds.blogspot.gr(3)
http://amazonsday.blogspot.gr/2012/07/26-2012-kthnotrofia.html?m=0
Ας τον ακούσουμε:
Μην προωθείτε προτάσεις μισές. Μάθετε ποιος αγοράζει αυτό το προϊόν, πόσο, με ποιούς όρους,όνομα διεύθυνση τηλέφωνο.Κάτι τέτοια διάβασαν οι δυο γιοί μου 34 και 39 ετών(άνεργοι γαρ) και πήγαν στο χωριό καταγωγής μας στην Κρήτη για να γίνουν παραγωγοί αγροτικών προϊόντων. -εναλλακτικών πχ ρόδια-στέβια-αρωματικά φυτά-κλπ.με δικά τους κεφάλαια,και σε δικά τους κτήματα. Έκαναν μεταδημότευση, πήραν τρακτέρ και περελκόμενα και έκαναν αίτηση εγγραφής στον ΟΓΑ για ασφάλιση.
Χαστούκι 1ο=Θα σας απαντήσουμε εαν σας ασφαλίσουμε μετα απο 6-8 μήνες.!!!Ξέρω στο ΙΚΑ έχεις κάλυψη εργατικού ατυχήματος από την πρώτη μέρα.
Ο ΟΓΑ έχει δικούς του θεούς¨η κάποιος υπάλληλος δικτάκτορας έκτισε το μαγαζί του στα δικά του μέτρα;
Χαστούκι 2ο=όταν ρώτησαν τους εμπόρους για την αγορά και τις τιμές για βατόμουρα-ρόδια-στέβια κλπ το τι δούλεμα και γέλιο έπεσε δεν λέγεται.Δεν θα σας κουράσω άλλο. Καμία οργάνωση, καμία πρόβλεψη.
Τα ρόδια= μια εταιρία πουλάει τα φυτά πανάκριβα και πληρώνεις και τον γεωπόνο που υποδεικνύει.
Όσο για τις τιμές δίνει όσο θέλει όταν θέλει 0,80 ευρω/κιλό.Για την αλόη ένας παραγωγός πουλάει τα φυτά (δυετή)20 ευρω.(το στρέμμα βάζει 1000 χίλια φυτά). Μετά απο δυο χρόνια που αρχίζει να παράγει φύλλα για επεξεργασία, ανακαλύπτεις ότι δεν υπάρχει εργαστήριο επεξεργασίας να τα προωθήσει.
Οι φυτωριούχοι το συμφέρον τους προωθούν.Ευτυχώς οι γιοί μου έχουν τον πατέρα τους που τους στηρίζει οικονομικά και ψυχολογικά, αλλιώς θα έφευγαν!!αλλά μέχρι πότε;
Ευχαριστώ για την φιλοξενία.Μπάρμπα-Ηλίας.
Θα σας παρακαλούσαμε γράφει το ιστολόγιο εδώ, αν υπάρχουν παρόμοιες περιπτώσεις να μας τις στείλετε για να τις αναδείξουμε.
"Το Ρόδι" είναι γυναικείος συνεταιρισμός.
Ο χυμός από ρόδι, που θεωρείται ένα από τα ισχυρότερα αντιοξειδωτικά φρούτα, είναι ένα superfood. Αυτή τη στιγμή πωλείται πανάκριβα και μάλιστα, τις περισσότερες φορές πρόκειται για συμπυκνωμένο και όχι φρέσκο χυμό. Μεγάλες ποσότητες απορροφούν ξένες κυρίως εταιρείες, που τα προορίζουν για συμπληρώματα διατροφής. Αν κάποιος θέλει να ξεκινήσει μια τέτοια καλλιέργεια, θα πρέπει αρχικά να φροντίσει να έχει συμβόλαιο με εταιρεία που μεταποιεί. Αυτό μόνο θα του εξασφαλίσει την απορρόφηση της σοδειάς του και καλή τιμή.
Το ψάξιμο αρχίζει πρώτα από εδώ:Διευθύνσεις Αγροτικής Έρευνας αλλά δεν αρκεί. Αυτό δεν είναι ούτε ο μισός δρόμος. Πρέπει να μάθει κανείς τι ισχύει στο εξωτερικό, πως διακινείται, πόσες άδειες χρειάζεται σε κάθε στάδιο, και όσες περισσότερες λεπτομέρειες μπορεί για το προϊόν και την καλλιέργειά του.
Εδώ είναι Ελλάδα δεν είναι παίξε -γέλασε.
Αν επισκεφτεί κανείς την Τουρκία, θα βρει παντού πάγκους με πωλητές που με ένα χειροκίνητο αποχυμωτή σου στύβουν μπροστά σου φρέσκο χυμό ροδιών, και άλλων φρούτων.
Στις μεγάλες Ευρωπαϊκές πόλεις το ίδιο. Στην Ελλάδα τα μόνα που επιτρέπεται να πωλούνται στο δρόμο είναι τα κάστανα και τα καλαμπόκια. Ακόμη, για να βγάλεις μια τέτοια άδεια ,πρέπει να έχεις μπάρμπα από την Κορώνη που λέει ο λόγος. Γιατί όμως; για πόσο ακόμα θα γίνεται αυτό; όταν δεν μπορεί κανείς να διαθέσει αυτά που παράγει, πως θα τα βρούμε εμείς στις πόλεις;
Κατά καιρούς κάποιοι παράγοντες διαλαλούν νέες ιδέες για έξυπνες καλλιέργειες αλλά όποιος τους ακολουθεί καταστρέφεται.Τα ρόδια κάποιοι τα θεωρούν υγιεινά και τα τρώνε. Αλλά αυτοί είναι λίγοι.
Είμαι σίγουρη ότι ο περισσότερος κόσμος τα αναζητά και τα αγοράζει κυρίως γιατί είναι μόδα. Όπως το κολοκάσι και άλλα. Διαφημίζεται;πουλάει.
Τα μόνα ρόδια και σχετικά φτηνά, που έχω δει τα τελευταία χρόνια στα σούπερ-μάρκετ, ήταν εισαγωγής από Τουρκία, Αίγυπτο και Ισραήλ .
Και μετά αναρωτιόμαστε για τις τεράστιες ποσότητες φρούτων, λαχανικών, και τροφίμων που εισάγονται στην αγορά.
Το ρόδι είναι προϊόν με προοπτικές, που μετά από μεταποίηση δίνει ένα σωρό προϊόντα.Μπορεί να γίνει χυμός, σιρόπι,λικέρ,επίσης να γίνει πολύ νόστιμο ξύδι.
Αλλά ας ακούσουμε τη μαρτυρία από έναν ακόμη καλλιεργητή.
Του Γιώργου Χειμωνίδη, προέδρου της Oμάδας Παραγωγών ροδιών και οπωροκηπευτικών Γουμένισσας.
Εμπειρία με μεγάλο κόστος η καλλιέργεια ροδιάς
Όλα τα ρόδια δεν είναι ίδια, υπάρχουν ποικιλίες με πολύ διαφορετικά χαρακτηριστικά ,άλλα είναι πιο μεγάλα, άλλα πιο γλυκά,κ.τ.λ.*
Ζωντανό παράδειγμα τολμηρής επιχειρηματικότητας στον τομέα της πρωτογενούς παραγωγής αλλά και «δείγμα γραφής» για τα αποτελέσματα που μπορεί να δώσει η καλλιέργεια της ροδιάς στην
Ελλάδα, αποτελεί ο καλλιεργητής Γιώργος Χειμωνίδης.
Μείον 42.000 ευρώ...του απέδωσε σε 3 χρόνια η απόφαση του να επενδύσει στις ροδιές.
Η Agrenda συνάντησε τον Γιώργο Χειμωνίδη στο πλαίσιο των παράλληλων εκδηλώσεων της Agrotica και εκτιμά ότι η εμπειρία του στο θέμα καλλιέργειας της ροδιάς είναι πολύτιμη για κάθε υποψήφιο επενδυτή. Έχοντας κάνει μια μεγάλη βόλτα στο εξωτερικό και έχοντας ασχοληθεί για πολλά χρόνια με τις εκτατικές καλλιέργειες όπως το βαμβάκι, το καλαμπόκι και τα ψυχανθή, ο σημερινός πρόεδρος των καλλιεργητών ροδιών αποφάσισε να επενδύσει ένα σημαντικό ποσό για την εγκατάσταση ροδιάς σε κάποια κτήματα που πίστευε, με βάση τη μελέτη του θέματος, ότι ήταν κατάλληλα.
Προχώρησε, λοιπόν, αρχικά στη φύτευση 100 στρεμμάτων και την επόμενη χρονιά άλλων 50 στρεμμάτων, σύνολο 150 στρέμματα.
Μεγάλη απόφαση, τεράστιο ρίσκο αλλά και μεγάλες προσδοκίες! Αρκετά νωρίς, βέβαια, φάνηκαν οι πρώτες δυσκολίες. Πρώτος αντίπαλος, τα ποντίκια, που έβρισκαν διασκεδαστική τροφή τονυπόγειο κορμό των φυτών. Νωρίς άρχισαν και τα πολλά μεροκάματα για κλαδέματα, καθώς οι
αντιρίδες και τα παρακλάδια της ροδιάς… δίνουν και παίρνουν. Μπορεί οι δαπάνες για λιπάσματα και φυτοφάρμακα να μην είναι όπως λένε μεγάλες, όμως τα μεροκάματα για 150 στρέμματα ροδιάς
ξεπερνούν κάθε χρόνο τα χίλια.
Ο Γ. Χειμωνίδης μπήκε από νωρίς στα βάσανα επενδύοντας για τον πρώτο χρόνο της παραγωγής (3η χρονιά της καλλιέργειας) και σε ένα μεγάλο ψυγείο. Η παραγωγή της πρώτης χρονιάς, κοντά
στους 40 τόνους, σάπισε στο ψυγείο, πληρώνοντας με τον τρόπο αυτό τις ελάχιστες γνώσεις του για τον τρόπο συντήρησης του προϊόντος στα ψυγεία. Τη δεύτερη χρονιά παραγωγής, το προϊόν δεν πρόλαβε να φθάσει στα ψυγεία, καθότι είχαν… φροντίσει γι’ αυτό οι πολλές βροχές του φθινοπώρου. Μόλις και μετά βίας κατάφερε να διαθέσει στην αγορά περί τους 20 τόνους και σε χαμηλή τιμή, κάτω από ένα ευρώ το κιλό, καθώς τα ρόδια είχαν σκιστεί!
Η μόνη χρονιά όπου τα πράγματα κινήθηκαν κάπως καλύτερα ήταν η φετινή. Η παραγωγή ξεπέρασε τους 100 τόνους και η αγορά ζητούσε τα ρόδια που κατάφερε να διαθέσει είτε νωπά, είτε για παραγωγή χυμού στην εταιρεία Χριστοδούλου που έχει τις εγκαταστάσεις της στη βιομηχανική ζώνη της Θεσσαλονίκης.Μέχρι τώρα ο λογαριασμός λέει κάπου 420.000 ευρώ μείον!
Πηγή :agronews.gr
Και εδώ(3)
Τα ρόδια κρεμασμένα στον αέρα ώστε να μπορέσουν να διατηρηθούν για ένα χρόνο(παράδοση)*
Και κάποιες ακόμη συνισταμένες που τα χρόνια περνούν και έχουν γίνει καθεστώς.
Μας τις θυμίζει με ειλικρίνεια ο κ. Κώστας Δελήμπασης,το 2010.
Ανάπτυξη και Επιχειρηματικότητα
Το πως αντιλαμβάνεται το πολιτικό σύστημα την ανάπτυξη και την επιχειρηματικότητα, όχι στα μεγάλα λόγια αλλά στην πράξη, αποδεικνύεται από όσα δεν γίνονται αλλά και από τον τρόπο που υλοποιούνται τα λίγα που γίνονται. Ιδιαιτέρως ενδιαφέρουσα και αποκαλυπτική είναι η προσπάθεια να προσεγγίσει κανείς μερικά απλά καθημερινά σενάρια που σχετίζονται με την ανάπτυξη και την επιχειρηματικότητα.
Σενάριο 1ο: Νέος επιχειρηματίας, μόνος ψάχνει
‘Ενας νέος και γεμάτος όρεξη και καλές προθέσεις υποψήφιος επιχειρηματίας έχει συλλάβει μια καινοτόμα ιδέα για παραγωγή ενός προϊόντος. Αντικείμενό του η μεταποίηση, τα κεφάλαια του υπαρκτά μεν, όμως όχι για το σύνολο της απαιτούμενης επένδυσης σε κτιριακές υποδομές και εξοπλισμό.
Η προσπάθειά του να εγκατασταθεί νομίμως σε ένα οικόπεδο, να οικοδομήσει το απαιτούμενο κτίριο, να εγκαταστήσει τον απαραίτητο εξοπλισμό και να λειτουργήσει νόμιμα θα τον φέρει αντιμέτωπο με, ούτε λίγο ούτε πολύ, 8 έως 15 διαφορετικές δημόσιες υπηρεσίες (ανάλογα με τη θέση εγκατάστασης και το ακριβές αντικείμενο δραστηριότητας), καμία εκ των οποίων δεν συνεννοείται απευθείας με την προηγούμενη ή την επόμενη. Ταυτόχρονα θα έρθει αντιμέτωπος με μια απίστευτη πολυνομία και επικάλυψη διατάξεων η οποία έχει ως αποτέλεσμα ποτέ να μην είναι απόλυτα σαφές εξ’ αρχής ποια είναι η ολοκληρωμένη διαδικασία και το σύνολο των απαραίτητων δικαιολογητικών που πρέπει να συγκεντρωθούν και με ποια ακριβώς σειρά. Δεν είναι τυχαίο το ότι πολύ συχνά, μεταξύ όμορων Νομαρχιών, υπάρχουν μεγάλες διαφορές στις διαδικασίες και τα απαιτούμενα δικαιολογητικά για την διεκπεραίωση της ίδιας υπόθεσης.
Επίσης θα ανακαλύψει ότι ποτέ δεν είναι δυνατό να είναι απόλυτα νόμιμος. Και αυτό όχι γιατί απαραίτητα δε θέλει, αλλά γιατί πάντα κάπου καιροφυλακτεί κάποια κρυμμένη περίεργη διάταξη, ή μια σειρά αντιφατικών και δυσερμήνευτων προβλέψεων της νομοθεσίας. Τυχόν διευκρινιστικές ερωτήσεις κατά κανόνα λαμβάνουν τόσες διαφορετικές απαντήσεις όσοι και οι υπάλληλοι της ίδιας υπηρεσίας προς την οποία θα τις απευθύνει, ενώ ο αριθμός των διαφορετικών απαντήσεων αυξάνεται εκθετικά αν οι εμπλεκόμενες υπηρεσίες είναι περισσότερες (όπως άλλωστε συμβαίνει συνήθως).
Σε κάποιο σημείο θα αισθανθεί και ένα άλλο καημό.
Γύρω του θα δει άλλες επιχειρήσεις, περισσότερο βλαπτικές για το αστικό ή/και το φυσικό περιβάλλον να λειτουργούν χωρίς κανένας να τις ενοχλεί και χωρίς κανένας να τις ελέγχει επαρκώς. Η εξήγηση που θα του δοθεί «αυτά γινόντουσαν παλιά, τώρα τα πράγματα έχουν γίνει πιο αυστηρά» μπορεί να του μετριάσει τον καημό σε σχέση με τη θέση εγκατάστασης, όμως θα του αφήσει απορίες για τον σημερινό ανεπαρκή έλεγχο, «τώρα που τα πράγματα έχουν γίνει πιο αυστηρά». Κατευθείαν θα του έρθει στο μυαλό μια παλιά διαφήμιση στην οποία οι υπάλληλοι ασφαλείας ενός αεροδρομίου σταματούν μια άκακη γριούλα ενώ ταυτόχρονα περνούν ανενόχλητοι κάποιοι περίεργοι τύποι με κάθε είδους και μεγέθους φορητό οπλισμό.
Όμως χρειάζεται και ένα συμπλήρωμα κεφαλαίου, ιδίως για την αγορά οικοπέδου και την ανέγερση κτιριακών εγκαταστάσεων. Οι ελληνικές τράπεζες δεν αστειεύονται και φυσικά ούτε και ρισκάρουν. Υποθήκη το οικόπεδο, το ακίνητο που θα κατασκευαστεί και για ακόμα μεγαλύτερη σιγουριά και μια ακόμα εγγραφή υποθήκης σε κάποιο άλλο ακίνητο ιδιοκτησίας του. Το παραγωγικό αντικείμενο της επένδυσης και το αν η νεοϊδρυόμενη επιχείρηση έχει ή δεν έχει προοπτικές παίζει τριτεύοντα ρόλο (πιο σωστά δεν παίζει κανένα ρόλο). Τα επιτόκια πολλαπλάσια του κόστους με το οποίο δανείζεται η ίδια η τράπεζα, για λόγους «ελαχιστοποίησης του ρίσκου». Ελαχιστοποίηση του ρίσκου μέσω προσημειώσεων και μέσω αυξημένων επιτοκίων, οδηγεί σε απόλυτα εξασφαλισμένη τοποθέτηση, για την τράπεζα. Αλήθεια οι τράπεζες δεν είναι επιχειρήσεις; Εξαιρούνται από κάθε ρίσκο της επιχειρηματικότητας που ασκούν; Και το κυριότερο εξαιρούνται από κάθε είδος ελέγχου και εποπτείας από το κυρίαρχο ελληνικό κράτος;
Υπάρχουν βέβαια και οι επιδοτήσεις. Αναπτυξιακός Νόμος, ΕΣΠΑ, Ανταγωνιστικότητα κλπ. Βασική προϋπόθεση να είναι επιλέξιμη η δραστηριότητά του και να βρει κάποιο πρόγραμμα «ανοικτό» για να υποβάλλει πρόταση. Και πάλι όμως πρέπει να έχει διαθέσιμο το σύνολο του ποσού γιατί όλα αυτά πληρώνουν στο τέλος, αφού ολοκληρώσει την επένδυση (πιο σωστά 1-2 χρόνια αφού ολοκληρώσει την επένδυση). Από τις τράπεζες δεν ξεφεύγει με τίποτα.
Θα διαπιστώσει επίσης ότι ο χρόνος έγκρισης μια μελέτης περιβαλλοντικών επιπτώσεων, ή ο χρόνος έκδοσης μιας οικοδομικής αδείας υπερβαίνουν (ο καθένας ξεχωριστά), το άθροισμα του χρόνου που απαιτείται για την εκπόνηση των απαραίτητων μελετών και για την οικοδόμηση των κτιριακών εγκαταστάσεων.
Σε αρκετές περιπτώσεις υπερβαίνουν και το χρόνο μιας φυσιολογικής εγκυμοσύνης.
Άλλωστε η διαδικασία ίδρυσης μιας επιχείρησης, και ειδικά μεταποιητικής, μοιάζει πολύ με τη διαδικασία εκκίνησης μιας εγκυμοσύνης με τη διαφορά ότι η δεύτερη κρατάει πολύ λιγότερο και προσφέρει ικανοποίηση.
Σενάριο 2ο: Υφιστάμενη επιχείρηση προσπαθεί να επιδοτηθεί
Μια υγιής, υφιστάμενη από χρόνια, εμπορική επιχείρηση έχει στα σκαριά ένα επενδυτικό σχέδιο για τον εκσυγχρονισμό της, την ανακαίνιση των εγκαταστάσεών της, την αγορά ενός μικρού επαγγελματικού οχήματος («βανάκι»), και μια δυνατή διαφημιστική εκστρατεία για την τόνωση του ονόματός της στην αγορά. Ο ιδιοκτήτης έχει δει τα τελευταία χρόνια να ανοίγουν στη γειτονιά 4 κομμωτήρια (επιδοτήθηκαν βάσει ενός εμπνευσμένου αναπτυξιακού σχεδίου που θεώρησε ότι αποτελούν σίγουρη επένδυση και δημιουργούν σταθερές θέσεις εργασίας), 3 τεχνικά γραφεία μηχανικών (οι περισσότεροι ήταν συμβασιούχοι του δημοσίου ή ιδιωτικοί υπάλληλοι με δελτίο παροχής υπηρεσιών και απλά άνοιξαν τα γραφεία για να πάρουν την επιδότηση και ήδη τα έχουν κλείσει) και 2 καφετέριες (αυτό μάλιστα, έλειπε από τη γειτονιά), όλα παίρνοντας χρήματα από επιδοτήσεις. Λογικά σκεπτόμενος αποφασίζει να ψάξει μήπως μπορεί κι αυτός να αξιοποιήσει αυτό το εργαλείο.
Στάθηκε τυχερός, τη συγκεκριμένη χρονική περίοδο δέχεται υποβολή φακέλων ένα πρόγραμμα από το καινούριο πακέτο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, το περίφημο πλέον ΕΣΠΑ. Ψάχνοντας και ρωτώντας ανακαλύπτει με έκπληξη ότι τις συγκεκριμένες επιδοτήσεις τις διαχειρίζονται οι τράπεζες και ότι ολόκληρη η διαδικασία πρέπει να γίνει μέσω μίας εξ’ αυτών. Ίσως επειδή έχουν διασπορά υποκαταστημάτων και επαρκή τεχνογνωσία ώστε να διεκπεραιώσουν γρήγορα τις διαδικασίες. Η πρώτη του κίνηση ήταν να επισκεφθεί το υποκατάστημα με το οποίο συνεργάζεται για να πάρει πληροφορίες. Αυτή η πρώτη επαφή τον προσγείωσε απότομα σε ότι αφορά τα πράγματα που ήθελε να κάνει: τα κτιριακά της ανακαίνισης μόνο μέχρι το 50% του συνόλου, δεν επιδοτείται το όχημα, και η διαφήμιση δε μπορεί να είναι πάνω από το 5% του συνόλου. Επιπλέον τον ενημέρωσαν ότι αν ήθελε να πάρει καλή βαθμολογία και να έχει ελπίδες για την επιδότηση έπρεπε να βάλει και κάποιες επενδύσεις σχετικές με το περιβάλλον και την ενέργεια σε ποσοστό έως 7,5% (τι περιθώρια περιβαλλοντικών επενδύσεων έχει άραγε μια εμπορική επιχείρηση) και καινοτομικές επενδύσεις έως 15% (ο ορισμός της καινοτομίας είναι ανοικτός για κάθε πρόσφορη ερμηνεία). Κάποιοι σοφοί εγκέφαλοι είχαν ήδη αποφασίσει πριν από αυτόν, γι αυτόν, πώς πρέπει να αναπτυχθεί μία εμπορική επιχείρηση, τι χρειάζεται και σε τι ακριβώς ποσοστό.
Επίσης διαπίστωσε πώς το υποκατάστημά του δεν είχε κανένα ουσιαστικό ρόλο στη διαχείριση του προγράμματος, άλλωστε στις περισσότερες εξειδικευμένες ερωτήσεις που έκανε «έπρεπε να ρωτήσουν τα κεντρικά». Σε μια πιο ιδιαίτερη συζήτηση που είχε με το διευθυντή του υποκαταστήματος αυτός τον ενημέρωσε ότι στην πραγματικότητα η τράπεζα είχε έρθει σε μια συμφωνία με μια μεγάλη εταιρεία συμβούλων της Αθήνας η οποία ανέλαβε για λογαριασμό της τράπεζας τη διαχείριση των φακέλων, τον έλεγχό τους, την αξιολόγησή τους και στο τέλος, τον έλεγχο των επενδύσεων που θα πραγματοποιούνταν. Η τράπεζα απλά εισπράττει αμοιβή μεσιτείας και προωθεί παράλληλα και τα άλλα «προϊόντα» της.
Άραγε ποιο νόημα τελικά είχε η ανάθεση της υλοποίησης του έργου στις Τράπεζες; Αυτές ανέθεσαν τα προγράμματα σε κάποιες άλλες ιδιωτικές εταιρείες οι οποίες κατά κανόνα έχουν αντικρουόμενα συμφέροντα καθώς από τη μία έχουν τα παραπάνω καθήκοντα και από την άλλη οι ίδιες ή θυγατρικές τους υποβάλλουν και φακέλους αίτησης επιδότησης για ιδιώτες-πελάτες τους. Αν αυτός δεν είναι ο ορισμός του ασυμβίβαστου, τότε ποιος είναι; Και ποιος ήλεγξε και ενέκρινε τις εταιρείες αυτές για την επάρκειά τους να εκτελούν αυτές τις εργασίες, την ίδια στιγμή που κάθε Δήμος, κάθε Νομαρχία, κάθε Νοσοκομείο καλείται να πάρει βεβαίωση διαχειριστικής επάρκειας με βάση συγκεκριμένους όρους και προϋποθέσεις που προβλέπουν οι κανόνες διαχείρισης του ΕΣΠΑ;
Όμως το πραγματικό σοκ για τον επιχειρηματία ήρθε όταν του δόθηκε ο κατάλογος των απαραίτητων δικαιολογητικών: φορολογικά έντυπα για 3 χρόνια, δηλώσεις ΙΚΑ, τίτλοι ιδιοκτησίας, μισθωτήρια συμβόλαια, μεταβολές εφορίας και άλλα ων ουκ έστι αριθμός. Το πιο τραγικό από όλα όμως είναι ότι όλα αυτά ήδη υπάρχουν σε διάφορες υπηρεσίες του κράτους και μάλιστα τα περισσότερα έχουν υποβληθεί ηλεκτρονικά (το πολυδιαφημισμένο taxis αναπαύεται). Όμως ο επιχειρηματίας πρέπει κατ’ αρχήν να αποδείξει ότι υπάρχει, άλλωστε όλα αυτά τα στοιχεία τα έχουν οι εφορίες που ανήκουν στο ΥΠΟΙΟ, όμως το ΥΠΟΙΟ έχει εκχωρήσει την υλοποίηση του προγράμματος στις τράπεζες, οι οποίες έχουν προσλάβει τις ιδιωτικές εταιρείες, οι οποίες δεν έχουν το δικαίωμα να έχουν πρόσβαση στα στοιχεία που έχουν οι εφορίες.
Επίσης πρέπει να υποβάλλει βιογραφικά, τίτλους σπουδών, τίτλους σεμιναρίων, βεβαιώσεις προϋπηρεσίας (ευτυχώς το τέστ δεξιοτήτων του ΑΣΕΠ είναι προαιρετικό), ενώ η προσκόμιση εξετάσεων αίματος και ούρων είναι στη διακριτική ευχέρεια του αξιολογητή (των ιδιωτικών εταιρειών). Η απλή ερώτηση του δύστυχου επιχειρηματία «καλά τι περιμένετε να δείτε να δείτε από το Χ έγγραφο, αφού μπορείτε να το δείτε και από το Ψ», συναντά την απάντηση που κάθε γραφειοκράτης λατρεύει να αρθρώνει: «δεν έχει σημασία, προβλέπεται στα δικαιολογητικά».
Φυσικά από το πακέτο των δικαιολογητικών δε θα μπορούσε να λείπει το φετίχ της ελληνικής γραφειοκρατίας, το κλειδί που ξεκλειδώνει όλες τις κλειδαριές, το χαρτί που ανασταίνει και νεκρούς: η υπεύθυνη δήλωση. Άραγε αφού έχει τόση ισχύ δε θα μπορούσε το σύνολο των δικαιολογητικών να αντικατασταθεί απλά από μια υπεύθυνη δήλωση;
Όταν με το καλό ολοκληρώνεται ο φάκελος της αίτησης για επιδότηση ο επιχειρηματίας έχει πλέον την απάντηση του στο ερώτημα: «τι περιθώρια περιβαλλοντικών επενδύσεων έχει άραγε μια εμπορική επιχείρηση;». Το χαρτί που ξοδεύτηκε για να φωτοτυπηθούν πιθανά και απίθανα δικαιολογητικά, να συνταχθεί το κείμενο της πρότασης, οι προσφορές, τα φυλλάδια εξοπλισμού και όλα αυτά τουλάχιστο σε 2 αντίγραφα (για μια εταιρεία που απασχολεί 20 άτομα και έχει κάνει και 2-3 τροποποιήσεις καταστατικού, το κάθε αντίγραφο μπορεί να φτάνει και τις 500 σελίδες) οδηγούν στο συμπέρασμα: η πιο σημαντική περιβαλλοντική επένδυση μιας εμπορικής επιχείρησης είναι να μην υποβάλλει ποτέ φάκελο επιδότησης.
Σημείωση: καμία ομοιότητα με πρόσωπα και πράγματα δεν είναι συμπτωματική
Χορηγός:Ν.Τσουτσούκας-Κ.Δελήμπασης Ο.Ε. "Δρόμων Σύμβουλοι Μηχανικοί"
Εικόνες και πηγές:
http://www.agronews.gr/ekmetaleuseis/modernes-kalliergeies/arthro/77190/ebeiria-me-megalo-kostos-i-kalliergeia-rodias/
http://www.sintagesmamas.com
http://anastasiosds.blogspot.gr(3)
http://amazonsday.blogspot.gr/2012/07/26-2012-kthnotrofia.html?m=0
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου